عیدی بازنشستگان پست و مخابرات توسط دستگاه خودشان پرداخت می‌شود
تاریخ انتشار: ۱۷ اسفند ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۴۵۵۰۱۸۱
مدیرعامل صندوق بازنشستگی کشوری گفت: عیدی عمده بازنشستگان صندوق بازنشستگی کشوری هفته پیش پرداخت شد.
به گزارش مشرق، محمد اسکندری، در مورد اینکه عیدی برخی از بازنشستگان پست پرداخت نشده است، اظهارداشت: برخی دستگاه‌ها خودشان عیدی بازنشستگان را پرداخت می‌کنند که از جمله بازنشستگان پست و قسمتی از مخابرات این گونه عمل می‌کنند، وگرنه عیدی اکثر بازنشستگان کشوری را هفته پیش به صورت متمرکز پرداخت کردیم.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
مدیرعامل صندوق بازنشستگی کشوری در مورد ۱۰ هزار میلیارد تومانی که این صندوق از دولت طلب دارد، گفت: این یک مسأله عادی و ماهانه است که هر ماه بخشی از منابع مستمری بازنشستگان توسط سازمان برنامه و بودجه پرداخت می‌شود و در روزهای باقیمانده سال هم ۱۰ هزار میلیارد تومان در قالب اعتبار به صندوق پرداخت می‌شود که صرف حقوق بازنشستگان می‌شود.
اسکندری افزود: مشکلی در آخر سال برای حقوق بازنشستگان وجود ندارد و هر ماه این روند ادامه دارد. بودجه از طرف سازمان برنامه و بودجه اختصاص می‌یابد، الباقی منابع هم از محل کسورات حقوق کارمندان دولت و سود شرکت‌های زیر مجموعه تامین می‌شود.
وی در مورد اینکه سهم بودجه از منابع صندوق تامین اجتماعی چقدر است، گفت: حدود ۷۷ درصد سهم منابع صندوق از طریق بودجه عمومی، ۵ درصد از محل سود شرکت‌ها و ۱۸ درصد از محل کسورات حقوق کارمندان شاغل در دولت است که صرف پرداخت مستمری بازنشستگان می‌شود.
مدیرعامل صندوق بازنشستگی کشوری در پاسخ به این سوال که چگونه است که دولت هم حقوق کارمندان شاغل را و هم مستمری بازنشستگان را از طریق بودجه عمومی می‌پردازد، گفت: مهم‌ترین مشکل، محاسبات غلط در گذشته بوده است و همچنین اقدامات غیربیمه‌ای که به صندوق بازنشستگی کشوری تحمیل شده و بار مالی صندوق را افزایش داده، اما مهم‌ترین عامل این است که در حال حاضر بسیاری از کارمندان شاغل دولت ترجیح می‌دهند تحت پوشش صندوق بازنشستگی تامین اجتماعی قرار گیرند.
اسکندری این نکته را هم گفت: پشتیبانی منابع صندوق تامین اجتماعی از محل کارمندان شاغل که باید ۷ کارمند در مقابل یک بازنشسته باشد، در حال حاضر در صندوق تامین اجتماعی این رقم کمتر از ۴ است و در صندوق بازنشستگی کشوری فقط ۷ دهم نفر است. یعنی هر بازنشسته که باید با ۷ کارمند پشتیبانش باشد، فقط ۷ دهم نفر است.
وی اضافه کرد: اینکه گفته می‌شود دارایی شرکت‌های زیر مجموعه صندوق باید افزایش یابد، درست است اما مهم‌ترین منابع مالی صندوق بازنشستگی از محل حق بازنشستگی کارمندان شاغل است که تعداد آنها نیز بسیار کاهش پیدا کرده است. بنابراین شرکت‌های زیر مجموعه هر چقدر هم بهتر عمل کنند، باز نمی‌توانند منابع موردنیاز صندوق را تامین کنند.
منبع: فارسمنبع: مشرق
کلیدواژه: بازار خودرو تحولات اوکراین بورس قیمت عیدی بازنشستگان مخابرات صندوق بازنشستگی اسکندری محمد اسکندری صندوق بازنشستگی کشوری دولت خودرو قیمت های روز در یک نگاه حوادث سلامت صندوق بازنشستگی کشوری تامین اجتماعی کارمندان شاغل
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mashreghnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مشرق» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۵۵۰۱۸۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
غفلت در بهره‌برداری از میادین مشترک نفت و گاز، چه بر سر آینده اقتصاد می آورد؟
به گزارش خبرآنلاین منابع نفت و گاز محدودند و هر روز هم از میزان‌شان کاسته می‌شود و از سوی دیگر، سوخت‌های فسیلی به واسطه تأثیرات سوئی که بر زیست‌بوم کره زمین می‌گذارند، اگر جایگزین مطمئنی برای‌شان پیدا شود، جایگاه و ارزش خود را در صنعت و اقتصاد جهان از دست خواهند داد؛ چنان‌که امروز شاهد گسترش سوخت‌های پاک و انرژی‌های سبز هستیم؛ ازاین‌رو حتی این احتمال وجود دارد که زودتر از آنکه منابع نفت و گازمان تمام شود، بی‌ارزش و بی‌مشتری بماند.
روزنامه شرق نوشت: پس چاره چیست و چه باید کرد؟ خرج‌کردن منابع و سرمایه‌های ملی در کشور به چنان مرز بحرانی رسیده که دیگر قطعا زمان و فرصت نداریم که چرخ را از نو اختراع کنیم و نسخه‌های بی‌مایه و فاقد پشتوانه اجرائی و عملیاتی ارائه دهیم. تنها گزینه پیش‌رو، گام‌زدن در مسیر تجربه‌های امتحان پس‌داده و به ثمر نشسته است. تجربه همان‌هایی که مانند ما منابع خدادادی دارند، چه در داخل کشورشان و چه در میادین مشترک؛ اما با نگاهی متفات، درآمدهای حاصل از فروش نفت و گازشان را در عوض هزینه‌کرد برای بودجه‌های جاری به کانال‌های سرمایه‌گذاری هدایت کرده و امروز، فصل خوشه‌چینی‌شان رسیده؛ کشورهایی مانند نروژ یا همسایگانی مانند امارات و قطر.
نفت و گاز برای این کشورها سرمایه ملی بوده، سرمایه را سرمایه‌گذاری کردند و هزینه‌های‌شان را هم از کنار همان سرمایه‌گذاری‌ها تأمین می‌کنند؛ نگاهی که شاید در کشور ما با راه‌اندازی حساب ذخیره ارزی و بعد هم صندوق توسعه ملی گام‌های نخستینش برداشته شد؛ اما از همان گام نخست و قدم اول فراتر نرفت؛ چراکه این مهم، نیازمند عزمی ملی و خواستی همگانی است؛ اینکه منابع ملی را به کانال سرمایه‌گذاری هدایت کنیم تا حق آیندگان را هم حفظ کنیم و سهم آنها را هم پیش‌خور نکنیم، نیازمند همراهی و همگامی همه سیاست‌گذاران و تصمیم‌گیران و مجریان است.
صندوق توسعه ملی در مدت قریب به سه سال گذشته سعی بر آن داشته تا این مفهوم را برای تمام ارکان اقتصادی کشور تبیین و تفهیم کند که کارکرد و اساسنامه این صندوق، ایفای نقش در کسوت یک صندوق بین‌نسلی است تا منابع ملی را سرمایه‌گذاری کرده، خلق ثروت و ارزش کند و در نهایت، هم ساکنان امروز و هم اهالی فردا را منتفع سازد؛ اما نه‌تنها شاهد همراهی و همگاهی نبوده؛ بلکه تمام انرژی و ظرفیت‌هایش را صرف آن کرده تا سنگ‌هایی را که پیش پایش نهاده‌اند، بردارد؛ آن‌هم برای آینده فرزندان این سرزمین. افق روشن صندوق توسعه ملی که با عنوان حکمرانی نوین مطرح شد و چشم‌اندازش وصول مطالبات ملی و معوق و هدایت در راستای ارزش‌آفرینی برای مردم ایران بوده، امروز به جنگی فرسایشی بدل شده است.
و اما در میانه این کشمکش، آنچه ذبح می‌شود، منفعت مردم ایران است و بدون‌تردید برنده بازی، همسایگانی هستند که از تعلل و بی‌عملی ما سود می‌برند؛ سرمایه‌گذاری صندوق توسعه ملی در میادین مشترک نفت و گاز به منظور افزایش برداشت از منابعی که همسایه با تمام توان و ظرفیت از آن برداشت می‌کند، فرصت طلایی برای خلق ثروت و افزایش سرمایه و منابع ملی بود؛ فرصتی که با تنگ‌نظری و بخشی‌نگری به اضمحلال رفت و تنها کشورهایی را که با آنها میادین مشترک داریم، شادمان کرد.
کشوری مانند قطر که میدان گازی پارس جنوبی را با ما به اشتراک دارد، نه‌تنها با تمام توان و ظرفیت در حال برداشت است؛ بلکه همواره و هرروزه سرمایه‌گذاری در این میدان را افزون می‌کند تا کاهش افت فشار در پی برداشت مستمر، حجم تولید و صادرات‌شان را کاهش ندهد؛ اما ما در این سوی مرز تنها اقدامات آنها را به نظاره نشسته‌ایم و قدم از قدم برنمی‌داریم. بحمدالله توجیه‌ها و بهانه‌ها جور است: کشور در شرایط تحریم است و توان سرمایه‌گذاری تازه را نداریم و الخ... . اما صندوق توسعه ملی دقیقا در چنین شرایطی طرحی را ارائه داد که حجم بالایی از سرمایه‌ها را به میادین مشترک نفت و گاز گسیل می‌کرد و حاصلش افزایش برداشت درخورتوجه از میادین بود که هم سرمایه ملی را افزون می‌کرد و هم با پرداخت سهم دولت، گشایشی ایجاد می‌کرد و مرهمی می‌شد بر اقتصاد ملی؛ اما حیف و صد حیف که منفعت ملی فدای بخشی‌نگری شد.
23302
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1901962
مدیررسانهای پرسپولیس: سپاهان به جای شکایت بیجا، عذرخواهی کند